در عصر صنعت، هر روز صبح ساعت 8 شاهد میلیون ها کارگر در سراسر جهان بودیم که به سمت کارخانه ها و واحدهای صنعتی روانه می شدند. کارگران و کارفرمایان آنها معمولا تا ساعت 6 بعدالظهر مشغول به کار بودند، یعنی با کسر ساعت نهار و استراحت، 8 ساعت کار مفید روزانه را ثبت می کردند. در حال حاضر بسیاری از مردم در خانه های خود و بدون توجه به ساعت آغازین یا پایانی، از طریق شبکه های مجازی، سفارش دریافت کرده و کسب درآمد می کنند.
بنابراین بطرز چشمگیری ساعت کار کاهش یافته و اوقات فراغت مردم افزایش یافته است. اقتصاد دان انگلیسی؛ جان مینارد كينز، در تابستان 1930 در مادرید پیش بینی کرد تا سال 2030 میلادی، بشر با دریایی از وقت اضافه مواجه خواهد شد. بنجامین فرانکلین هم یکی از بنیانگذاران آمریکا؛ معتقد بود روزی خواهد رسید که 4 ساعت کار روزانه کفایت خواهد کرد. بنابراین پر کردن اوقات فراغت افراد در سالیان آتی، یکی از مهمترین سرمایه گذاری های بشر خواهد بود.
پدر لیبرالیسم؛ جان استوارت میل هم روزگاری گفته بود: « بهترین نتیجه افزایش ثروت، انجام تفریحات بیشتر است. پیشرفت سایت های فروش آنلاین فیلم و سریال مانند: نتفلیکس و صنعت گیم، نتیجه تشنگی بازار سرمایه سرگرمی است. استفاده مردم از شبکه های مجازی هم به دلیل افزایش ساعت فراغت مردم است که باعث شده مالکین این شبکه ها مانند ؛ فیس بوک، اینستاگرام و واتس اپ، میلیاردر شوند. بنظر می رسد تا سال 2050 میلادی، میزان ساعت کاری افراد کاهش و بهره وری بالا می رود. در نتیجه مردم وقت بیشتری برای تفریح و سرگرمی خواهند داشت. این موضوع لزوم سرمایه گذاری در این حوزه را گوشزد می کند. بقول آرتور کلارک هدف ما در آینده بیکاری کامل است تا بتوانیم تفریح کنیم.
پیشنهاد می کنیم این مقاله را نیز بخوانید: گذر از بانکداری سنتی